Materialisme vs. minimalisme

Bij een zelfvoorzienend leven hoort (in mijn ogen) gelukkig zijn door de mooie dingen in het leven, niet door het hebben van veel/dure spullen. Helaas werkt het niet altijd zo bij mij. Aan de ene kant ben ik gek op opruimen en heb ik geen problemen om dingen weg te gooien of te geven, dat geeft een heerlijk gevoel. Aan de andere kant heb ik zo mijn verzamelingen: games (een hele kast vol), platen en mijn dieren waar een hoop spullen bij horen. Toch vind ik niet dat ik veel spullen heb, want als ik iets een lange tijd niet gebruik (met uitzondering van mijn games) geef ik het weg of verkoop ik het. Zo probeer ik mijn huis een beetje opgeruimd te houden. Natuurlijk is het mijn uiteindelijke doel om helemaal niet meer om spullen te geven, maar heerlijk te genieten van de zon, plantjes, mijn dieren, mijn familie, mijn vriend en alles wat we hebben bereikt.

Een tijd geleden keek ik een Nederlandse documentaire over het hebben van te veel spullen. Deze vrouw telde alles wat ze had, heeft het geëxposeerd en heeft vervolgens heel veel weg gedaan. Ze geeft aan het einde van de rit toe dat het veel fijner is om met minder te leven. Spullen hebben namelijk niet alleen een plek in je huis, maar ook in je hoofd. Bekijk hier de docu.

Stiekem heb ik ook wel een beetje een obsessie wat betreft spullen: ik ben gek op rommelmarkten en heb alle afleveringen van hoarders bekeken. Vooral de psychologie die achter het obsessief verzamelen van spullen zit is interessant.

Hou jij van spullen? Wat verzamel je? Zou je het liever anders zien? Ben erg benieuwd!

Een basisinkomen in Nederland

Laatst kwam ik een documentaire tegen over het basisinkomen via de website van de VPRO. Omdat ik zelf geen tv-aanlsuiting heb, is het soms wel fijn om via internet toch te kunnen kijken naar docu’s of leuke films (of YouTube!). Deze docu ging over het basisinkomen in Nederland, waarom dit wel of niet zou werken, en of het financieel haalbaar zou zijn. Daarnaast blikken ze terug op het Mincom project, waar gezinnen in een klein plaatsje in Canada een aanvulling kregen op hun maandelijkse inkomen.

Voornamelijk de voorstanders van dit idee zijn aan het woord; je geeft het volk meer ruimte door geen restricties op te leggen. Daarnaast is het zo dat je het inkomen gewoon nog krijgt als je zelf gaat verdienen. Op het moment word je gekort op je uitkering als je gaat werken, waardoor het vaak niks oplevert. Mensen zijn niet gemotiveerd om weer aan het werk te gaan. Volgens de financieel expert die in de docu aan het woord is, zou het invoeren van een basisinkomen een gat opleveren van 30 miljard. Eens ben ik het niet helemaal met deze man; er zijn meer voordelen (zoals zelf zorg kunnen bieden aan je geliefden) waardoor de staat kan besparen bij dit model.

Het Mincom project is niet helemaal te vergelijken met basisinkomen, hier is de regel namelijk wel dat je minder krijgt als je meer gaat verdienen. Toch heeft het zijn vruchten afgeworpen. De statistieken zijn nooit opgemaakt, wat iemand uiteindelijk uit zichzelf gedaan heeft: de resultaten zijn bijzonder. De mensen die wat extra kregen waren gezonder (8,5% minder bezoeken aan de dokter), gelukkiger en hadden net iets meer bewegingsvrijheid. Ook gingen jonge mensen eerst nog studeren voordat ze gingen werken, om zo meer kans te hebben op de arbeidsmarkt.

Een hele boeiende docu, die je hier kunt bekijken. Ik ben zelf zeker wel een voorstander van een basisinkomen voor mensen die onder een bepaald bedrag per maand verdienen. Zeker als dit inhoud dat mensen minder stress hebben en daardoor gezonder worden. Op deze manier kunnen mensen beslissingen voor hun eigen toekomst maken, een prachtig initiatief!